ഞാനോര്‍ക്കാറുണ്ട്
വന്‍കരകളെല്ലാം
ഒന്നായലിഞ്ഞു ചേര്‍ന്ന
ഒരൊറ്റ ഭൂ ഖണ്ഡമായിരുന്നു
നമ്മളെന്ന് !
അനാദിയില്‍ ലോകവും
അങ്ങനെയായിരുന്നത്രേ !
എല്ലാ നദികളും
നമ്മളില്‍ നിന്നുല്ഭവിച്ച്
നമ്മളില്‍ തന്നെ
ഒഴുകി നിറഞ്ഞു ..
എല്ലാ ഋതുക്കളും
നമ്മളില്‍ പൂത്തുലഞ്ഞു !
അത്രമേല്‍
ദൃഢമായ് പുണര്‍ന്നിട്ടും
പ്രണയം നുകര്‍ന്നിട്ടും
പിന്നെങ്ങിനെ പ്രിയേ ?
സ്വാര്‍ത്ഥം
സ്പര്‍ദ്ധയുടെ
വാള്‍മുനകള്‍ വീശി
വാള്‍മുനകള്‍ വീശി
മിന്നല്‍പ്പിണരായി
നമുക്കിടയില്‍ ആഴ്ന്നിറങ്ങിയത് ?
വിദൂരസ്ഥമാം വന്‍ കരങ്ങളായി
നാമന്യോന്യമൊഴുകിയകന്നത് ?
നാമുണരുമ്പോള്‍
നമുക്കിടയില്‍
വന്‍ കടലുകള്‍
ആര്‍ത്തലച്ചിരുന്നു...!!
കല്‍പ്പാന്ത കാലം
കലി പൂണ്ടുണര്‍ന്നിരുന്നു !!
ഈ പ്രളയ ജലത്തിന്
ഹൃദയ രക്തത്തിന്റെ
ചുവപ്പോ !
വിരഹ ദുഖത്തിന്റെ
കടും കയ്പ്പോ !
നോക്കൂ..
വന്‍ കരകള്‍ ഉണ്ടായപ്പോളാണ്
പ്രപഞ്ച പ്രണയം
കടലെടുത്തത് ..!നാം നമ്മള്‍ക്കാരായിരുന്നു
എന്നറിയാതെ പോയത് !
ഹാ.. എത്ര നല്ല കവിത! രാവിലെ തന്നെ ഒരു നല്ല സമ്മാനം....വന്കരകള് രൂപം കൊണ്ടതില്‍ തെറ്റൊന്നുമില്ലെന്നെ.....മനസ്സില്‍ അതാവാതിരുന്നാല്‍ മതി....ഇല്ലിയോ..?
ReplyDeleteഒരൊറ്റ കരയായിരുന്നെന്കില്‍ എന്ന് ഞാനും ആഗ്രഹിച്ചു പോകുന്നു.... അങ്ങിനെ ആയിരുന്നുവെങ്കില്‍ എനിക്ക് എന്റെ പ്രിയ്യ കൂട്ടുക്കാരി ലോലിതയെ കാണുവാന്‍ ട്രെയിനില്‍ പോകാമായിരുന്നു. ഫ്ലൈറ്റില്‍ കയറുവാന്‍ പേടി ആയതിനാലാണ് ഞാന്‍ പോകാത്തെ.
ReplyDeleteനല്ല അര്‍ഥവത്തായ വരികള്‍...ആശംസകള്‍
ReplyDeleteനല്ല കവിത .....
ReplyDeleteA good one
ReplyDeleteനോക്കൂ..
ReplyDeleteവന്‍ കരകള്‍ ഉണ്ടായപ്പോളാണ്
പ്രപഞ്ച പ്രണയം
കടലെടുത്തത് ..!
നാം നമ്മള്‍ക്കാരായിരുന്നു
എന്നറിയാതെ പോയത്.......ഹൃദയസ്പര്‍ശിയായ കവിത...നന്നായിരിക്കുന്നു,
പ്രപഞ്ചസത്യം...!!!
ReplyDeleteനാം നമ്മള്‍ക്കാരായിരുനെന്നു അറിയാതെപോയി...!
ആശംസകള്‍ നേരുന്നു....
വന്കരകളെ പ്രിയ സഖിയോട് ഉപമിച്ച ഈ കവിത ഏറെ മനോഹരമായിരിക്കുന്നു..
ReplyDeleteനല്ല കവിത
ReplyDeleteപിന്നെങ്ങിനെ പ്രിയേ ?
ReplyDeleteസ്വാര്‍ത്ഥം
സ്പര്‍ദ്ധയുടെ
വാള്‍മുനകള്‍ വീശി
മിന്നല്‍പ്പിണരായി
നമുക്കിടയില്‍ ആഴ്ന്നിറങ്ങിയത് ?
നല്ല കവിത,നല്ല ചിന്തകൾ.
നന്നായിട്ടുണ്ട്
ReplyDelete"നീ എന്റെ പേര് ചോദിക്കു ഞാന്‍
ReplyDeleteപറയാം പക്ഷെ എന്റെ നാട്
ചോദിക്കരുത് .കാരണം ജനിച്ചപ്പോള്‍
ദൈവം എന്നെ അവിടെ പിറക്കാന്‍ അനുവദിച്ചു
എന്നേ ഉള്ളൂ" .ദൈവം രാജ്യത്തിനു പേര് ഇട്ടിരുന്നില്ല
അത് ഭൂമി ആയിരുന്നു ..ഭൂമി മാത്രം ..
എന്നിട്ടും ഇന്നും രാജ്യങ്ങള്‍, പൌരത്വം,തിരിച്ചറിയല്‍
രേഖകള്‍...വേര്‍ തിരിവുകള്‍ എല്ലാം മനുഷ്യന്‍ ഉണ്ടാകിയവ
ആണ്...., ബിജു പറഞ്ഞത് പോലെ യാത്രകള്‍ക്കും നിയമങ്ങള്‍ ...
നല്ല കവിത രമേഷ്ജി ...അഭിനന്ദനങ്ങള്‍ ...
ഇഷ്ടപ്പെട്ടു...... :)
ReplyDeleteവായിച്ചു,വീണ്ടുംവായിച്ചു!
ReplyDeleteനമ്മളില്‍ നിന്നുല്ഭവിച്ച് ..ഒഴുകി നിറഞ്ഞു ..
ഋതുക്കളെല്ലാം നമ്മളില്‍ പൂത്തുലഞ്ഞു ..!
ഹായ്..നല്ലരസം..
മതിലുകളെങ്കിലും ഇല്ലായിരുന്നെങ്കില്‍ എന്നാശിച്ചുപോകുന്നു..
അഭിനന്ദനങ്ങള്‍.
നന്നായിട്ടുണ്ട്....
ReplyDeleteവൻകരകളെല്ലാം ഒന്നിച്ചു കിടന്നിരുന്നെങ്കിൽ നമ്മളിന്ന് അമേരിക്കക്കാരായേനെ...!
ആശംസകൾ....
ഒരു വിദൂരനക്ഷത്രത്തിലിരുന്നു ഭൂമിയെ നോക്കിക്കാണുന്ന പ്രതീതിയുണ്ടായിരുന്നു വായനയില്‍..
ReplyDeleteവന്കരകള് ചെറുതായി വരുന്നു..അവക്കിടയിലെ ദൂരം വലുതായും...
അതിനുചിതമായ വരികളും
ചുവപ്പ് എന്നാൽ കൈപ്പേറിയത്.
ReplyDeleteപ്രപഞ്ചോത്പത്തി തന്നെ ഒരു വൻ പൊട്ടിത്തെറിയിൽ നിന്നാണല്ലോ..!
പിന്നെങ്ങിനെ പ്രിയേ
ReplyDeleteസ്വാര്‍ത്ഥം
സ്പര്‍ദ്ധയുടെ
വാള്‍ മുനകള്‍ വീശി
മിന്നല്‍പ്പിണരായി
നമുക്കിടയില്‍ ആഴ്ന്നിറങ്ങിയതു്
നല്ല കവിത. പല ആവര്‍ത്തി ഉരുവിട്ടു.
ഈ പ്രളയജലത്തിന് ഹ്രുദയരക്തത്തിന്റെ ചുവപ്പോ...........?
ReplyDeleteരമേശ്....കവിത നന്നായിട്ടുണ്ട്.....!
ലളിതം; സുന്ദരം
ReplyDeleteഒന്നാവട്ടെ നമ്മുടെ ചിന്തകള്‍.
ReplyDeleteനല്ല വരികള്‍.
അടര്‍ന്നു മാറിയ വന്കരകള് ... മുളച്ചു പൊന്തിയ വന്‍മതിലുകള്‍....അകന്നു പോയ മനസുകള്‍...കവിത നന്നായി..
ReplyDeleteമനോഹരമായിരിയ്ക്കുണൂ ഓരോ വരികളും..പെയ്തൊഴിഞ്ഞ മാനം പോലെ വ്യക്തം..അഭിനന്ദനങ്ങള്‍..
ReplyDeleteഇങ്ങിനെ കവിത എഴുതിയാല്‍ എനിക്കൊക്കെ മനസ്സിലാവും .
ReplyDeleteനന്നായി ട്ടോ .
മനോഹരമായ ഭാവന... നല്ല വരികൾ.
ReplyDeleteആശംസകൾ!
എല്ലാം ഒന്നായിരുന്നത് പോലെ ഒന്നാവട്ടെ
ReplyDeleteഇനിയും എന്ന് നമുക്ക്‌ ആശിക്കാം.
കവിത ഉഷാറായി.
അധികം താമസിയാതെ ഒന്നിപ്പിക്കാനല്ലെ നോക്കുന്നത്.
ReplyDeleteനന്നായിരിക്കുന്നു,
ReplyDeleteകുറേ തവണ വായിച്ചു, ഓരോതവണയും ഓരോരോ അര്‍ത്ഥതലങ്ങള്‍ കണ്ടെത്താനാവുന്നു .നല്ല വരികള്‍ ...
ReplyDeleteനല്ല കവിത. ആര്‍ക്കും (എന്നെപ്പോലെ)
ReplyDeleteമനസിലാക്കാന്‍ പറ്റുന്ന വരികള്‍.
മനോഹരം രമേഷ്ജി, അഭിനന്ദനങ്ങള്‍ ...
കവിത മനോഹരം!
ReplyDeleteവൻ കരകൾ ഉണ്ടായാലും അതിനിടയിൽ നാം പണിതുയർത്തിയ വൻ മതിലുകളാണല്ലോ..പ്രശ്നം..!
ReplyDeleteനന്നായിട്ടൂണ്ട് കേട്ടൊ ഭായ്
അതെ, എപ്പോഴാണ് നമ്മൾ ...? നന്നായിട്ടുണ്ട്, ഒന്നാണെന്നു തോന്നും ചിലപ്പോൾ, രണ്ടായി പിരിഞ്ഞ് സമുദ്രദൂരങ്ങളിലെത്തും ചിലപ്പോൾ, ഈ വൈരുദ്ധ്യത്തെ, വങ്കരകൾ ഉടലെടുക്കുന്നതിനെ ചിന്തയിലേക്ക് എത്തിച്ചു വരികൾ!
ReplyDelete"വസുധൈവകുടുംബകം"
ReplyDeleteവലിയൊരാശയം, നന്മയുള്ള ചിന്ത, ഒരു കൊച്ചു കവിതയിലൂടെ അനുഭവിപ്പിക്കാനായിരിക്കുന്നു. ഭൂമിയെ വെട്ടിമുറിച്ച്, സ്വാര്‍ത്ഥലാഭങ്ങള്‍ക്കായി യുദ്ധങ്ങള്‍ക്കൊരുങ്ങുന്ന കാലത്ത് ഇത്തരം ചിന്തകള്‍ തന്നെ വലിയൊരു നന്മയാണ്. മനോഹരമായ കവിത. അഭിനന്ദനങ്ങള്‍ രമേശ്ജി...
"വിദൂരസ്ഥമാം വന്‍ കരങ്ങളായി
ReplyDeleteനാമന്യോന്യമൊഴുകിയകന്നത് ?"
ഈ തിരിച്ചറിവുകൾക്ക് ഒരു സംഗമം ഉണ്ടാവാൻ അവസരം സൃഷ്ടിക്കുമ്പോൾ ഈ അകന്ന കരകൾ ഒന്നാവും
ഹൃദയങ്ങൾ പോലും മതിൽ കെട്ടിവേർത്തിരിച്ചിരിക്കുന്ന ഈ കാലഘട്ടത്തിലെ വേറിട്ട ചിന്ത നന്നായി.
ReplyDeleteആശംസകൾ.
നല്ല കവിത.
ReplyDeleteഇഷ്ടപ്പെട്ടു.
ഹൃദയങ്ങൾക്കിടയിലെ ഭൂമി പിളർക്കാൻ കടലിടുക്കുകൾ ഉണ്ടാവാതിരിക്കട്ടെ!
ചിന്തിപ്പിക്കുന്ന നല്ല വരികള്‍. രമേശജിയുടെ നല്ല കവിതകളില്‍ ഒന്ന് എന്ന് പറയാന്‍ തോന്നുന്നു. ആഴമുള്ള ചിന്തകള്‍
ReplyDeleteഎല്ലാവരും ഒന്നായിരുന്നുവെങ്കില്‍ ചിലപ്പോഴെങ്കിലും നമ്മള്‍ ആഗ്രഹിച്ചു പോവാറുണ്ട്.ഈ വേര്‍തിരിവുകള്‍ അര്‍ത്ഥശൂന്യം
ReplyDeleteകവിത മനോഹരം, ലളിതം... ആശംസകള്‍.
ReplyDeleteനല്ല സ്വപ്നം !
ReplyDeleteWell said...
ReplyDeleteas a ex-resident of Libya I have all the memories of childhood...faced the 1986 bombing season spending several nights in running cars and underground caves...I join you in praying... hope the world decides to put the weapons down
ഒരേ കരയില്‍ നില്‍ക്കുന്ന മനുഷ്യരുടെ മനസ്സുകള്‍ തമ്മിലുള്ള അകലം വന്‍ കരകള്‍ തമ്മിലുള്ളതിനെക്കാള്‍ വരും...
ReplyDeleteവന്‍ കരകള്‍ ഉണ്ടായപ്പോളാണ്
ReplyDeleteപ്രപഞ്ച പ്രണയം
കടലെടുത്തത് ..!
ആര് മനസ്സിലാക്കുന്നു ഈ സത്യം.
ശരിയാണു.
ReplyDeleteരമേശ് അരൂര്‍...
ReplyDeleteകവിത ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടു
"അത്രമേല്‍
ദൃഢമായ് പുണര്‍ന്നിട്ടും
പ്രണയം നുകര്‍ന്നിട്ടും
പിന്നെങ്ങിനെ പ്രിയേ ?
സ്വാര്‍ത്ഥം
സ്പര്‍ദ്ധയുടെ
വാള്‍മുനകള്‍ വീശി
മിന്നല്‍പ്പിണരായി
നമുക്കിടയില്‍ ആഴ്ന്നിറങ്ങിയത് ? "
നമ്മളായി അകന്നതല്ല ,
അകറ്റിയതാണ്
നമ്മളെ.
നമ്മിലെ സ്വാര്‍ത്ഥത .....
നല്ല ഭാവന
ഇന്ന് ,നമ്മുടെ മനസ്സിലും വന്കരകള് രൂപം കൊള്ളുന്നു
പ്രണയത്തെ കടലെടുക്കുന്നു
പരസ്പ്പരം അറിയാതെ പോകുന്നു
കവിതയുടെ തുടക്കത്തില്‍
"ഞാനോര്‍ക്കാറുണ്ട്
വന്‍കരകളെല്ലാം
ഒന്നായലിഞ്ഞു ചേര്‍ന്ന
ഒരൊറ്റ ഭൂഖണ്ഡമായിരുന്നു
നമ്മളെന്ന് !"
എന്നത് ഞാന്‍ അല്‍പ്പം മാറ്റം വരുത്തി നോക്കി
"ഞാനോര്‍ക്കാറുണ്ട്
ഭൂഖണ്ഡളെല്ലാം
ഒന്നായലിഞ്ഞു ചേര്‍ന്ന
ഒരു മഹാവന്‍കരയായിരുന്നു
നമ്മളെന്ന് !"(മഹാവന്‍കര- super continent
"അനാദിയില്‍ ലോകവും
അങ്ങനെയായിരുന്നത്രേ !"
ലോകം എന്നത് "പ്രപഞ്ചം "എന്നാണോ ഉദ്ദേശിച്ചത് ?
വിദൂരസ്ഥമാം വന്‍ കരങ്ങളായി
നാമന്യോന്യമൊഴുകിയകലേണ്ടിയിരുന്നില്ല.....അല്ലേ ?
എന്തുചെയ്യാം...നാം ഇപ്പോഴും ഒഴുകി അകന്നുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു.
വളരെ നന്നായിട്ടുണ്ട്.
ഇനിയും എഴുതുക
ആശംസകള്‍ !
@@സുജ .ലോകം തന്നെ ഈ യാഥാര്‍ത്യത്തില്‍ ഉള്‍പ്പെട്ടതാണ് ഇന്നുള്ള ഭൂഖണ്ഡങ്ങള്‍ എല്ലാം.പ്രപഞ്ചം എന്നത് അതിലും അപ്പുറം നില്‍ക്കുന്ന ഒരു പ്രതി ഭാസമാണ്..
ReplyDeleteനല്ല ഒരു കവിത രമേശ്. അര്‍ത്ഥവത്തായ വരികള്‍. കവിതയെ വല്ലാതെ അളന്ന് തൂക്കി പറയാന്‍ അറിയില്ല.
ReplyDeleteസ്വാര്‍ത്ഥം
സ്പര്‍ദ്ധയുടെ
വാള്‍മുനകള്‍ വീശി
മിന്നല്‍പ്പിണരായി
നമുക്കിടയില്‍ ആഴ്ന്നിറങ്ങിയത് ? "
ഈ വരികള്‍ ഒരുപാടിഷ്ടപ്പെട്ടു.
നോക്കൂ..
ReplyDeleteവന്‍ കരകള്‍ ഉണ്ടായപ്പോളാണ്
പ്രപഞ്ച പ്രണയം
കടലെടുത്തത് ..!
സത്യം, എല്ലാവരും അകന്നു കൊണ്ടേയിരിക്കുന്ന ഓരോ വന്കരകള്
കവിത മനോഹരം രമേഷ്ജീ.
വിശാലമായ ആശയപ്രപഞ്ചം സൃഷ്ടിക്കുന്ന കൊച്ചു വരികള്‍ ഇനിയും പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു.
@Jazmikkutty
ReplyDeleteമനസിലും വന്കരകള് ഉണ്ടാകുന്നു എന്നാണ് പറഞ്ഞു വരുന്നത് .
@Biju George
ലാസ്റ്റ് നീ പറ പറക്കും മോനെ
@കുറ്റൂരി :
@Naushu ..
@ദിവാരേട്ടn
@അതിരുകള്‍/മുസ്തഫ പുളിക്കൽ
@ഷമീര്‍ തളിക്കുളം
@lekshmi. lachu
@ജസ്റ്റിന്‍
@moideen angadimugar
@ശ്രീ
@ente lokam
@JITHU
:)
@ishaqh
@വീ കെ
@ആറങ്ങോട്ടുകര മുഹമ്മദ്‌
@യൂസുഫ്പ
@ജയിംസ് സണ്ണി പാറ്റൂര്‍
@നിഴലും ചിത്രവും
@khader patteppadam .
@Shukoor
@ഹാഷിക്ക്
@വര്‍ഷിണി
@ചെറുവാടി
@അലി
@പട്ടേപ്പാടം റാംജി
@കുസുമം ആര് പുന്നപ്ര
@ജുവൈരിയ സലാം
@സിദ്ധീക്ക..
@Lipi Ranju
@zephyr zia
@മുരളീമുകുന്ദൻ ബിലാത്തിപട്ടണം BILATTHIPATTANAM. ..
@ശ്രീനാഥന്‍
@നന്ദു | naNdu | നന്ദു
@Kalavallabhan
@nikukechery
@jayanEvoor
@Salam
@yaachupattam ..
@Sreejith kondottY/ ശ്രീജിത് കൊണ്ടോട്ടി
@Villagemaan
@Jayalakshmi
@hafeez
@girishvarma balussery...
@മുല്ല
@Manoraj
@ബിന്‍ഷേഖ്
നന്ദി എല്ലാവര്ക്കും
വളരെ അർത്ഥവത്തായ വരികൾ.. ഭാവുകങ്ങൾ നേരുന്നു..
ReplyDeleteപ്രിയ രമേശ്...
ReplyDeleteവളരെ നല്ല ആശയം...
കവിതയെ കുറിച്ച് ആധികാരികമായി പറയാന്‍ എനിക്കാവില്ല, കാരണം അക്കാര്യത്തില്‍ ഞാന്‍ ഒരു പാമരനാണ്...
വളരെ അര്‍ത്ഥവത്തായ കവിത....മനസ്സില്‍ വന്കരകള് ഉണ്ടാക്കി,അതില്‍ ഒതുങ്ങിക്കൂടുന്ന മനുഷ്യന്‍ എങ്ങിനെ സ്വാര്‍ത്ഥന്‍ ആവാതിരിക്കും?
ReplyDeleteചിന്തയുടെ ഉയരമോ രൂപപ്പെടുത്തിയെടുത്തതിലെ പ്രാഗല്‍ഭ്യമോ
ReplyDeleteഏതാണ് മികച്ചു നില്‍ക്കുന്നത്..! കവിത നന്നായി
എനിക്കും നിനക്കുമിടയില്‍ ഒരു കടലുണ്ട് .എന്റെ ഞാനെന്ന ഭാവം. വരികളിലെ വിശുദ്ധിയും പ്രണയവും ആര്‍ത്തു ചിരിക്കുന്നു. ആശംസകള്‍!
ReplyDeleteരമേശിന്റെ വായിച്ചിട്ടുള്ള കവിതകളില്‍ ഏറ്റവും ഇഷ്ടമായത്. അഭിനന്ദനങ്ങള്‍.
ReplyDeleteരമേശ് ... വളരെ നന്നായിരിക്കുന്നു... ഇന്ന് എല്ലാ മനുഷ്യരും ഓരോ വന്കരകളാന്... സ്വാര്ഥ്തയും വിദ്വേഷവും മാത്രമുള്ള വന്കരകള്.. സ്നേഹത്തിനും പ്രണയത്തിനും സ്ഥാനമില്ലാത്ത വന്കരകള്... കലി അതിന്റെ സര്വ്വശക്തിയുമെടുത്ത് ആടുന്നു..
ReplyDeleteവൻ‌കരകൾ ഉണ്ടാകാതിരുന്നെങ്കിൽ.
ReplyDeleteപത്ത് സെന്റെ ഭുമിയും അതില്‍ നിറഞ്ഞുനില്‍ക്കുന്ന വീടും,
ReplyDeleteവീടിനു ചുറ്റും എട്ടടി പൊക്കത്തില്‍ മതിലും,
എപ്പോഴും പൂട്ടിയിട്ടിരിക്കുന്ന ഗൈറ്റും,
വീട്ടില്‍ പട്ടിയുണ്ട് സൂക്ഷിക്കുക എന്ന ബോര്‍ഡും,
ഉമ്മറത്ത് ആട്ടുകട്ടിലും.
കട്ടിലില്‍ മാഡം, മാഡത്തിന്റെമടിയില്‍ പട്ടി
പുതിയ പുതിയ വന്കരകള് നാം തന്നെ തീര്‍ക്കുന്നു
വന്കരകള്‍ക്ക് പക്ഷെ പത്ത് സെന്റ്‌ ഭൂമിയുടെ ചുറ്റളവ്‌
മാത്രമേയുള്ളൂ
മനോഹരമായ കവിത,.
ReplyDeleteനല്ല ഭാവന.വൈകിയാണെങ്കിലും ഇത് വഴി വരാനും വായിക്കാനും കഴിഞ്ഞതിൽ ഞാൻ ധന്യനായി.
നന്ദി.
നന്നായി..
ReplyDeleteഅടുക്കും,അകലും ഇടയില്‍ ഭൂകമ്പങ്ങളുയിര്‍ക്കും..ഒടുവില്‍ അറിഞ്ഞു വരുമ്പോഴേക്കും ആകര്‍ഷിച്ചും,വികര്‍ഷിച്ചും ഉരഞ്ഞു തീര്‍ന്നേക്കാം ജീവിതം..
കവിത കൊള്ളാം.
ReplyDeleteനല്ല കവിത .....
ReplyDeleteമനോഹരമായ ആശയം. നല്ല കവിത. ആശംസകള്‍ എന്റേയും.
ReplyDelete:)
ReplyDeleteമനോഹരം കേട്ടോ..!