കവിത ഹോം പേജില്‍ ഉണ്ട് ...വായിക്കാം
ഞാനോര്‍ക്കാറുണ്ട് വന്‍കരകളെല്ലാം ഒന്നായലിഞ്ഞു ചേര്‍ന്ന ഒരൊറ്റ ഭൂ ഖണ്ഡമായിരുന്നു നമ്മളെന്ന് ! അനാദിയില്‍ ലോകവും അങ്ങനെയായിരുന്നത്രേ ! എല്ലാ നദികളും നമ്മളില്‍ നിന്നുല്ഭവിച്ച് നമ്മളില്‍ തന്നെ ഒഴുകി നിറഞ്ഞു .. എല്ലാ ഋതുക്കളും നമ്മളില്‍ പൂത്തുലഞ്ഞു ! അത്രമേല്‍ ദൃഢ മായ് പുണര്‍ന്നിട്ടും പ്രണയം നുകര്‍ന്നിട്ടും പിന്നെങ്ങിനെ പ്രിയേ ? സ്വാര്‍ത്ഥം സ്പര്‍ദ്ധയുടെ വാള്‍മുനകള്‍ വീശി മിന്നല്‍പ്പിണരായി നമുക്കിടയില്‍ ആഴ്ന്നിറങ്ങിയത് ? വിദൂരസ്ഥമാം വന്‍ കരങ്ങളായി നാമന്യോന്യമൊഴുകിയകന്നത് ? നാമുണരുമ്പോള്‍ നമുക്കിടയില്‍ വന്‍ കടലുകള്‍ ആര്‍ത്തലച്ചിരുന്നു...!! കല്‍പ്പാന്ത കാലം കലി പൂണ്ടുണര്‍ന്നിരുന്നു !! ഈ പ്രളയ ജലത്തിന് ഹൃദയ രക്തത്തിന്റെ ചുവപ്പോ ! വിരഹ ദുഖത്തിന്റെ കടും കയ്പ്പോ ! നോക്കൂ.. വന്‍ കരകള്‍ ഉണ്ടായപ്പോളാണ് പ്രപഞ്ച പ്രണയം കടലെടുത്തത് ..! നാം നമ്മ...
Comments
Post a Comment
ഉള്ളു തുറന്നു പറയാം ഉള്ളില്‍ തോന്നിയ കാര്യം ...